Een polemiek….
In het stuk hiervoor gaat Erik in op de spanning tussen democratie en wetenschap binnen een Scrumteam. Ik kan hem een eindje volgen, maar daarna mist hij toch wat scherpte. Laat me even vertellen hoe het zit…🙂
Erik vraagt zich in zijn stuk terecht af of de gekozen oplossing per definitie de beste is, als deze oplossing volgens het principe “de meeste stemmen gelden” wordt gekozen. Hij zou daar eigenlijk liever een grondige analyse aan vooraf laten gaan. En op basis van die analyse en theorie, verbeteringen gaan doorvoeren. Maar zo’n aanpak gaat wel ten koste van het draagvlak binnen het team. Wie zegt bijvoorbeeld dat de gebruikte theorie aansluit op de actuele situatie binnen het team? En waarom hebben we eigenlijk een grondige analyse nodig? Scrum is niet voor niets gebaseerd op empirsche uitgangspunten. Erik trapt ook in de val dat hij meteen een “een gedegen analyse van de samenwerking binnen het team” wil hebben. Blijkbaar ligt al vast dat er iets aan de samenwerking schort. Hij geeft geen beschrijving van de situatie, maar dit neigt naar tunnelvisie en kan weerstand oproepen van teamleden die het heel anders zien.
Wat precies “de beste” oplossing is, is natuurlijk ook lastig en vaak erg subjectief. Ik zou zeggen dat een eigenschap van een goede oplossing in elk geval is, dat het team achter de oplossing staat. Dit wordt ook wel het Ikea-effect genoemd: als mensen iets zelf in elkaar hebben gezet, zijn ze er trotser op.
En waarom zou je de verantwoordelijkheid van teamleden ook willen verminderen? Een belangrijke waarde van Scrum is niet voor niets “The Scrum Team members have the courage to do the right thing, to work on tough problems.”. Ze kunnen echt wel tegen een stootje. Ze hoeven niet als een stel geretardeerde weekdieren “gered” te worden door die lieve, slimme Scrummaster met z’n grondige analyse.
Een goed functionerend scrumteam, met begeleiding van een goede scrummaster, zou zelf ook een grondige analyse kunnen doen als ze daartoe besluiten. En dit is het punt waar het vaak mis gaat denk ik. Een matige scrummaster is niet kritisch naar het team en stelt niet de juiste vragen. Na een paar minuten post-its volschrijven is het wel weer voldoende, en gaan we ze op de muur plakken. Dan haal je alleen oppervlakkige problemen op, waar dan weer oppervlakkige oplossingen bij verzonnen worden.